Kışa en dayanıklı fiğ türüdür.

Bitki yarı dik olarak gelişir. Buğday, arpa, çavdar veya yulafla karışımla da ekilebilir.

Kuru şartlarda da yem üretimi için uygun bir bitkidir.

Orta ağır ve kireççe zengin topraklarda iyi gelişir.

Özellikle kıraç bölgelerde üzerinde durulması gereken bir fiğ türüdür.

Ekim derinliği 5-8 cm olmalıdır.

Ot üretimi için 10-12 kg/da tohum atılmalıdır. Tohum üretimi içinse 8-10 kg/da tohum atılmalıdır.

Ekimle beraber DAP gübresi önerilir.

Ot için biçim zamanı alt baklaların şekillenmeye başlaması evresidir.

Kuru şartlarda kuru ot verimi 700-1000 kg/da

Sulu şartlarda kuru ot verimi 1000-1500 kg/da

Yeşil ot (taze) ve silajda ise bu oranlar 6-7 kat artmaktadır.

GÜLHAN 2005 ÇEŞİDİ

Biyolojik Özellikleri

Gelişme tabiatı: Kıyı bölgelerinde kışlık veya yazlık, iç bölgelerde yazlık

Yaşama süresi: Tek yıllık

Morfolojik Özellikleri

Sap uzunluğu: Kışlık ekimlerde 130-150 cm, yazlık ekimlerde 50-70 cm

Büyüme karakteristiği: Yatık

Yaprak karakteri: Tüysüz. Bir dalda 10-16 yaprakçık bulunur.

Çiçek rengi: Mor

Çiçeklenme kabiliyeti: Orta Erkenci

Bakla iriliği: Orta irilikte. Her baklada 5-6 tohum bulunur

Tohum tutması: İyi

Tohum rengi ve şekli: Koyu gri

Kışa dayanma: -5 ,-8 dereceye dayanabilir

Kuraklığa dayanma: İyi

Tane dökmeye dayanma: İyi

Küllenmeye dayanma: İyi

Yaprak lekesine dayanma: İyi

Protein oranı: %15-18 (ot) / %26-27 (tane) 1000

Tane ağırlığı: 47-48 gr.

AMBRA ÇEŞİDİ

Korunga Tohumluğunun Ekime Uygun İklim Şartları ve Toprak Özellikleri 

Uzun ömürlü, çok yıllık, kurağa ve soğuğa dayanıklı bir yem bitkisidir.

Toprak isteği bakımından oldukça kanaatkardır. Fakir, kıraç, kalkerli ve kireçli topraklarda yetişebilir. Toprak işlemesi mümkün olan taşlı ve kayalık alanlarda dahi tarımı yapılır.

Bir baklagil yem bitkisi olan korunganın havadaki serbest azotu kullanmasından dolayı azotlu gübre ihtiyacı yok gibidir.

Boyu 70-120 cm arasında değişmektedir.

Fakir ve kıraç topraklarda ot verimi, diğer yem bitkilerine göre daha yüksektir.

Ot biçim zamanı geçirildikçe ot verimi artmaktadır. Korunga otu taze olarak hayvanlara yedirildiğinde şişkinlik yapmaz. Ayrıca C vitamini, kalsiyum ve fosforca zengindir.

Ekimle birlikte 10-15 kg/da DAP gübresinin verilmesi uygundur.

Kullanılacak tohum miktarı 10-15 kg/da, serpme ekimde bu rakamlar 1,5-2 kat artmaktadır.

Korunga ot verimi 3000 – 7000 kg/da arasında değişir.

Ekimi oldukça kolay olup, tahıl mibzerleriyle yapılabilir.

Ot üretimi için sulu ve kuru şartlarda sıra aralığı 15-20 cm.

BRIGADIER ÇEŞİDİ

Çeşit Özellikleri

1. Poliploid, multigerm

2. Baş Rengi: Kırmızımsı yeşil

3. Toprak altı kısmı: Turuncu

4. Yumru şekli: Konik (zeytin şekli )

5. Yaprak uzun, geniş ,yeşil ve dik

HAYVAN PANCARI TARIMI

İklim isteği

Genellikle ılıman iklimlerde verim daha fazladır. Kumlu tınlı, süzek yeteri derede kireçli derin topraklarda gelişir. Taban suyunun yüksek olduğu yerlerde iyi gelişemez.

Ekimi

Ilıman bölgelerde mart sonu nisan başlarında ekimi yapmak gerekir. Ağır ve soğuk topraklarda ise ekim 20 mayısa kadar geciktirilmelidir.

Hayvan pancarında toprak yüzeyinde yetişen çeşitler iri olduğundan sıra aralığı 40-45 cm, toprak içinde yetişen çeşitlerde ise sıra aralığı 30-35 cm'dir. Çapalamada sıra üzerine verilecek aralık ise 40-45 cm'dir. Ekim derinliği 3-4 cm'dir. Mibzerle dekara 1-1,5 kg, elle serpme yapılırsa 2,5-3 kg tohum yeterlidir.

Gübreleme

Gübre isteği fazla olan bir bitkidir. Ekimden önce hatta sonbaharda birinci sürümden önce dekara 2-3 ton çiftlik gübresi verilmeli ve sürülerek karıştırılmalıdır. Hayvan pancarının ekimiyle beraber tohum yatağına 18-20 kg Triple Süper Fosfat veya DAP verilmelidir. Dekara 60 kg Amonyum Nitrat (%26) 3'e bölünerek ilk bölümü ekimle beraber olmak şartıyla çapalamalar esnasında geri kalan kısım da verilmelidir.

Çapalama

Ekilen tohumlar 10-12 gün sonra çimlenip toprak yüzeyine çıkarlar. Bundan sonra ilk ve en önemli şey kaymak tabakasının kırılmasıdır. Eğer toprak kaymak tabakası bağlamış ise tohumlar çimlenemez, ölürler. Bitkiler toprak yüzeyine çıktıktan sonra ilk çapa, bitkiler 2-3 yapraklı olunca yapılmalı ve tekleme uygulanmalıdır. Teklemeden sonra hayvan pancarı mutlaka sulanmalıdır. İkinci çapada bundan 15-20 gün sonra olmalıdır.

Sulama

Hayvan pancarında ilk sulama çok önemlidir. Özellikle ekimden sonra yağış olmadığı taktirde çıkış için mutlaka sulama gerekir. İkinci sulama teklemeden sonra olmalıdır. Diğer sulamalar bitkinin ihtiyacına göre yapılır.

Hasat

Hayvan pancarı hasadı köklerin büyümesinin durduğu yaprakların kıvrılıp sararmaya başladığı zaman, don mevsiminden önce yapılmalıdır. Hasadı makine veya elle yapılır.

Hayvan pancarında baş kesme çok önemlidir. Sökümden sonra yaprakla birlikte yumrunun üst kısmından biraz kesilmelidir. Aksi taktirde depoda yumru sürmeye devem eder ve yumruda odunlaşma meydana gelir.

Hastalık ve zararlıları

Hayvan pancarının başlıca hastalıkları; Çökerten, kuyruk çürüklüğü pancar uyuz hastalığı, pancar ur hastalığıdır. En önemli zararlıları da pancar leş böceği, pancar sineği ve yaprak piresidir.

Depolama usulleri

A- Mahzen ve samanlıkta saklanması: Az miktardaki pancar için önerilir. Depolanacak pancarlar mahsen veya samanlıklarda 1,5-2 metreden fazla olmamak kaydıyla yığılır. Isının 5 dereceden fazla olmamasına, ışığın direk olarak pancarın üstüne gelmemesine ve havalandırmaya dikkat edilmelidir.

B- Silolarda saklama: Hayvan Pancarını en uygun saklama yöntemidir. Silo için su tutmayan kuvvetli rüzgarlara kapalı, zemini kuru olan bir yer seçilmelidir. Saklamaya uygun pancarlar eni ve yüksekliği 1,5 m'den fazla olmamak kaydıyla beşik örtüsü şeklinde istiflenmelidir. Silo uzunluğu 10-35 m olabilir. Yığın vakit geçirilmeden üzerine saman tabakası serilmeli sonrada bu tabakanın üzeri toprakla 10-15 cm kalınlığında örtülmelidir. Uzunluğu 10 m'yi geçen silolarda havalandırma bacası konulmalıdır. Yağmur ve kar sularıyla ıslanmaması için silonun etrafı hendekle çevrilmelidir.

C- Gömüde Saklama: Pancarlar su tutmayan ve su geçirmeyen bir yerde toprak içinde açılan kuyularda 1,5 m'yi geçmeyecek şekilde istiflenir. Gömüde havalandırma bacası şarttır. 2-3 m arayla yerleştirilmelidir. Bacaların üstüne siperlik takılmalıdır.

Hayvanlara verilecek miktarlar

Gebe hayvanlara tavsiye edilen miktardan fazla verilmemelidir. İlerlemiş gebeliği olanlara ise hiç verilmemelidir. Genel olarak hayvan pancarı %5 oranında samanla karıştırılarak verilmesi daha uygundur. Hayvan pancarı yemlemesinden önce selülozca zengin kaba yemlerin verilmesi ishal ve asidoz ihtimaline karşın bir önlemdir.

SAMSON ÇEŞİDİ

Özellikler


Çok yüksek kuru madde verimi.



Muhteşem tesis olma. 


Küçük ve büyükbaş hayvanlar için uygun, lezzetli.


Çok yüksek kök verimi.

Küllemeye karşı dayanıklı.


350- 400 kg/da  kuru madde verimi.


8.000-10.000 kg/da taze yaş ürün verimi 
%19-20 ham protein.



68-70 sindirilebilirlik 
11 MJ/KG kuru maddede metabolize edilebilir enerji 


Çeşit


SAMSON, ekimden itibaren 10-12 hafta içinde gelişen, lezzetli, besleyici, tetraploid bir yem şalgamı çeşididir. Yaprakların yanı sıra, toprağın üzerinde gelişen mor köklerinden de faydalanılabilen, lezzetli bir çeşittir. SAMSON, patatesi veya tahıl hasadını hemen takiben ekilebilir. Yetiştirilmesi çok kolaydır. Ekim dönemine bağlı olarak yeşil yaprak ve yumru verimi ile birlikte genelde dekara 10 tonu geçen taze kuru madde verir. Bunun yaklaşık olarak 3000-4250 kg’ı yeşil yaprak, 4500-6500 kg'ı yumrudur. Kuru madde içerisinde, yapraklarında %17-21 oranında, yumrularında %11-15 oranında ham protein bulunmaktadır. Bileşiminde % 91 oranında su, %1.3 ham protein, % 0.2 ham yağ, %1.1 ham selüloz, % 5.8 N’siz öz madde, %0.9 hazmolabilir protein, ve %9.7 nişasta bulunur.


Ekim ve Tesis Oluş


Tek başına 300-400 gr/da veya karışımda 100-200 gr/da olarak ekilir. Bölgeden bölgeye iklimsel değerlere göre değişmekle birlikte temmuzun 15'inden kasım başına kadar ekim yapılabilir. Tohumları 8-10 günde çimlenip, çok kısa sürede büyüyebilmektedir.
 Ekimden 10-12 hafta sonra yedirmeye uygun hale gelir.


Kullanma Şekli


Hava şartları uygun olduğu sürece toprakta bırakılarak sökülüp taze olarak tüketilebileceği gibi, silaj yapımında da kullanılabilir. Sağlam kökü olduğu için çok az fire verir. Kuru maddesi içerisinde %5 oranında şeker olduğu için hayvanlar severek yemektedirler. Hayvanlarda kabız yapıcı yemlerin durumunu düzeltmek için ilave yem olarak verilir. Sonbaharda erken olgunlaştığı için pancardan daha önce hayvanlara yedirilebilir. Yaprakları ve yumruları küçük parçalara bölünerek verilirse daha iyi sonuç alınmaktadır. Bazen yumruları yerken hayvanın ağzına yumru üzerindeki kurumuş toprak parçacıkları dişlerinin kırılmasına neden olmaktadır. Yıkanıp ya da küçük parçacıklara bölünmesi daha uygundur.
 Yem şalgamı mısır silajından %11 daha fazla kuru madde, %46  daha fazla protein vermektedir. Ayrıca Mg, Na, Fe, Mn ve Zn miktarları daha fazladır.

Süt ve et üretimi ekonomisi, büyük ölçüde, bol miktarda en iyi kalitede kaba yeme erişilebilirliğe dayanmaktadır. Otun yanı sıra ot ve çayır üçgül karışımları da ineklerin doğal yemi olup modern ot ve çayır üçgül türlerinin kullanımı, otlak alanlarının kurulumu, bakımı ve kullanılmasında modern teknikler kullanılması ve iyi besleme uygulamaları sayesinde yüksek miktarda süt veya et üretmek mümkün olmaktadır.

Otlatma, söz konusu olduğunda sistem hayvanların "iyi beslenmesi" için uygun bir şekilde yönetilmelidir. Burada amaç, yüksek ve homojen bir kalite (besin değeri) elde etmektir. Sürekli otlatma sisteminde, ot boyunda eşitliğin sağlanması için otların uzunluğu genel olarak 6 ila 8 cm arasında tutulmalıdır. İlkbahar döneminde ot uzunluğu 8 cm iken sonbahar döneminde ot uzunluğu 6 cm'dir.

Mera sisteminde ise amaç yüksek kalite elde etmek ve besin tüketimini artırmaktır. Ot uzunluğu otlamanın başlangıcında yaklaşık olarak 15 cm olmalı, ot uzunluğu 6-8 cm'e düştüğünde inekler diğer meraya alınmalıdır. Kalitenin artırılması için ineklerin her zaman taze ota erişimi sağlanmalıdır. Mera sisteminde azami besin tüketimi gerekmekte olup ineklerin belirli aralıklarla hareket ettirilmesi gerekmektedir. Her mera da bir gün geçirilmesi yukarıdaki koşulları sağlamaya yetecektir fakat ineklerin günde iki kere hareket ettirilmesi (iki otlak değiştirmesi) daha da iyi sonuçlar verir. Her merada geçirilecek azami gün sayısı üç olup bundan sonra besin tüketimi azalacaktır. Mera sistemi besin tüketimini ve buna bağlı olarak da inek başına süt verimini en yüksek seviyeye çıkarır.

Sindirilebilirliğin Yüksek Olmasının Önemi

Yapılan birçok araştırmada yemin değeri, sindirilebilirliğin yüksekliği ile ölçülmektedir; bu da bir kg kuru madde başına düşen enerjinin bol olması anlamına gelir. Organik maddenin veya hücre duvarlarının sindirilebilirliğinin 1 birim (%) oranında iyileştirilmesi halinde, inek başına düşen günlük kuru madde tüketimi 0.2 kg KM ( Kuru Madde ) oranında yükselecek, buna bağlı olarak da inek başına düşen günlük süt verimi 0.25 litre veya daha fazla artacaktır.

Üçgül, Daha iyi Yem Demek

Üçgüller ot karışımına birkaç fayda sağlar: 

Lezzet katar,

Arazideki yıllık üretimin daha dengeli şekilde yayılmasını sağlar,

Hem otlatma hem silajda daha fazla yem tüketilmesini sağlar,

Besine protein katar,

Süt verimini artırır

Araziye azot sağlar - masrafları azaltır,

Arazi üzerinde %30 ile %40 oranında iyi gelişmiş üçgül olması, hektar başına düşen yıllık yaklaşık 200 kg azota eşdeğerdir. Bunun yanı sıra üçgül ile karışık ot tüketen hayvanların tüketimini %10 ile %20 oranında artırır ve otların büyüme eğilimleri farklı olduğundan yaz döneminde arazi üzerindeki üretimin daha eşit yayılmasına yardımcı olur.

Geçici Otlakların Oluşturulması, Hazırlık ve Ekim

Verimli bir otlak arazi oluşturmak için temel yapının iyi olması şarttır. Şartlar tohumun çimlenmesine ve daha sonrasında bitkilerin büyümesine elverişli olmalıdır. Kullanılan tür ve tohum oranına da bağlı olmakla birlikte hektar başına 15-20 milyon tohum ekilir. Uygulamanın iyi olması halinde, birkaç ay içerisinde ekilen tohumların %15 ila %25'i yeşerir. Burada amaç metrekare başına 3-500 bitki yetişmesi ve her bitkide 10 ila 12 adet kök filiz bulunmasıdır, bu da metrekare başına 5-7000 kök filiz anlamına gelir.

Tohum Yatağı

Pullukla sürüldükten sonra tırmıklama yapılırsa çimlenme için en uygun şartlar elde edilir.
Bu işlemlerden sonra, arazi üzerinden silindirle geçilmesi yüzeyin nemli kalması için daha da etkili olacaktır. Tohum yatağı çimlenmenin eşit düzeyde ve hızlı bir şekilde gerçekleşmesi için düz ve nemli olmalıdır.

Ekim Yöntemleri

Toprağın kuru veya hafif olması halinde serpme yöntemi yerine mibzerle ekimin yapılması daha uygun olmakla birlikte sıra araları daha geniş olduğundan sıralar arasında yabani otlar için yer açılmış olur. Bu sorun mibzerle ekimde iki yönden çaprazlama ekim ile giderilebilir. Serpme yöntemi daha iyi bir dağılım sunar ve arazinin daha iyi bir şekilde kaplanmasına yardımcı olur fakat bu yöntem uygulandığında tohumların üzerlerinin kapanmasına ve nemli toprakla temas halinde olmalarına dikkat edilmelidir.

Örtücü bitkiler geçici otlakları koruyabilir fakat çok yoğun olması halinde yeni yetişen ot ve üçgülleri rekabet içerisine sokabilir. Bu nedenle örtücü bitki nispeten açık durmalı ve kalıcı olmamalıdır. Örtücü bitkinin çok sıcak yaz günleri gibi kritik bir dönemde kaldırılması halinde yeni yetişen bitkiler zarar görebilir. İlkbahar veya kış tahılları gibi örtücü bitkilerin kullanıldığı durumlarda, öncelikle toprak örtücü bitkiler ekilmeli, bunun hemen ardından ot karışımı ekilmelidir. Otların ekileceği derinlik 1-2 cm'i, üçgüllerin ekileceği derinlik ise ½-1 cm'yi aşmamalıdır. Çimler, 3-4 cm'den de yeterli oranda gelişebilir. Normal ekim oranı: Hektar başına 25-35 kg

Ekim Zamanı

İlkbahar veya yaz sonu en uygun seçenektir. İlkbahar döneminde nem her zaman yeterli düzeydedir fakat yazın ortasında böyle bir durum söz konusu değildir. Aynı şekilde yazın son günlerinde ve son baharın son günlerinde topraktaki nem içeriği normal şartlar altında yeterli olup, bu dönemde toprak ısısı çimlenmenin iyi ve hızlı bir şekilde gerçekleşmesine yardımcı olur.

Gübre Uygulaması

Gübre uygulaması için öncelikle toprağın analizinin yapılması izlenecek yöntemin belirlenmesine yardımcı olur. Örtücü bitki yerel şartlara göre gübrelenirken otlak arazisinin bir sonraki yıla kadar gübrelenmesine gerek yoktur (arazinin ilk yılda kullanılması halinde yazın sonlarına doğru az miktarda azot kullanılabilir). Bahar döneminde geçici otlakların gübrelenmesi gerekir.

Gübrelemenin verim ve ot kalitesi üzerinde etkisi vardır. Bitki için gerekli olan ana besin maddeleri azot, fosfor ve potasyum olmakla birlikte magnezyum, sülfür ve diğer bazı elementler de gereklidir. İnek gübresinden elde edilen P ve K, gübre kullanımı ihtiyacını azaltacaktır. Gece ve gündüz otlatması yapılırsa, gübreden alınan 75 kg K ve 20 kg P, harici talebi karşılayacaktır.

Azot

Azot uygulaması verimi artırır, kuru maddenin yoğunluğunu ve protein içeriğini artırır ve besindeki enerji konsantrasyonunu iyileştirir. 1 kg kuru madde başına düşen besin değeri içeriğine odaklanılması önemlidir. Uygulanacak azotun miktarı arazide kullanılan bitki çeşidi kompozisyonuna (üçgülün bulunup bulunmaması), beklenen verime ve toprak türüne göre değişiklik gösterir.

Üçgül içeriğine ve otlağın kullanımına bağlı olarak azot uygulaması büyük ölçüde değişiklik göstermektedir. Azot ihtiyacı, normal şartlar altında, otlakta %50'dan fazla üçgül bulunması halinde karşılanmış olur fakat bu durum ineklerde sağlık sorunlarına sebep olabilir (örneğin abdominal distansiyon, meme iltihabı ve beslenmeye bağlı diğer hastalıklar). Bulunması gereken üçgül içeriği kuru maddenin %30'u ila %40'ı arasındadır.

Genel olarak bakıldığında 3-4 aylık bir süreyi kapsayan ilkbahar ve yaz döneminde hektar başına düşen günlük azot ihtiyacı 1-2 kg'dır. Üçgül içeriğinin %30 ila %50 arasında olması halinde 1 kg azot normal olarak kabul etmekle birlikte otlakta daha az oranda üçgül bulunması halinde 2 kg azot uygulanması gerekir. Otun silaj için kullanılması halinde bu rakamlara %25 eklenmesi gerekmektedir. Arazideki üçgül miktarını azaltmak için azot uygulaması yapılabilir.

Potasyum

Ot ve üçgülün potasyum ihtiyacı nispeten daha yüksektir (toprağın durumuna bağlı olarak potasyum ihtiyacı hektar başına yıllık 50-400 kg'dan (180-480 kg K2O) başlar). Farklı toprakların potasyum içeriğinde büyük farklılıklar olabileceği gibi yıl içerisinde gözlemlenen farklılıklar da kayda değer niteliktedir. Toprakta çok fazla potasyum içeriğinin bulunması hayvanlarda sağlık sorunlarına sebep olacağından potasyum seviyesi toprak analizleriyle ve yıl içerisinde birden çok potasyum uygulaması yapılarak takip edilmelidir. Özellikle kış öncesinde toprak ve otlardaki potasyum değerinin iyi olması gerekmektedir çünkü potasyum bitkilerin kış koşullarına karşı dayanıklılığını artırır.

Diğer Besin Maddeleri

Otların yıllık magnezyum ihtiyacı hektar başına 10 ila 30 kg'dır. Magnezyumun gübre olarak uygulanması gerekebilir. Ot mahsulü her yıl hektar başına 25 ila 50 kg sülfür (S) yok ettiğinden sülfür ile gübreleme yapılması genellikle gerekir.

Hayvan Dışkılarının Kullanılması

Otlaklar için hayvan dışkılarının kullanılmasının en iyi yolu, dışkıların otlak kurulumu öncesinde sürülerek toprağa yedirilmesidir. Kurulu bir otlak üzerinde (çamurumsu) sıvı gübre kullanımı, yalnızca kesim amaçlı olarak kullanılan arazilerle sınırlı olmalıdır. Hayvan gübrelerinin kullanılması için en uygun zaman bitki büyümelerinin başladığı dönem olan baharın ilk zamanlarıdır. Uygulama için önerilen miktar 25-35 ton/hektar çamurumsu sıvı gübredir.

Yabani otlar ve Böcek Zararlıları

Normal şartlar altında, otlak üzerine örtücü bitki bulunması halinde yabani bitki kontrolü yapılması gerekmemektedir. Rekabetin az olduğu geçici otlaklarda yıllık yabani bitkilerin ilaçlanması gerekebilir. Çok yıllık yabani bitkilere ise, otlağın ekimi öncesinde herbisit uygulaması yapılması gerekmektedir.

Otlak Yönetimi

Hayvanları beslemenin en ucuz ve doğal yolu, hayvanların otlanmasını sağlamaktır. Burada karşılaşılan zorluk ise büyümenin belirli bir düzene oturtulması ve ot boyları çok yükselmeden ve artık yem miktarının az olmasına özen göstererek hayvanlar için yeterli yemin sağlanmasıdır. Amaç, arazi üzerinde en az %90 ekili tür bulunmasını sağlamaktır.

Merada otlatma

Hayvanların otlaklarda otlatılması farklı şekillerde düzenlenebilir. Otlak sayısı 3 ila 14 arasında değişiklik gösterebilir. Otlak sayısının az olması halinde ineklerin bir otlakta geçirecekleri gün sayısı 7-8 gündür fakat yem kalitesinde gözlemlenebilecek farklılıklar sebebiyle günlük süt veriminde değişiklikler gözlemlenmesi riski doğar. Bu nedenle arazinin daha fazla sayıda otlağa bölünmesi önerilir.

Otlak sayısının 8 ila 10 arasında olması halinde, otlama yoğunlaşır ve hayvanların bir otlakta geçireceği gün sayısı en fazla 2 olur. İlkbahar döneminde otlakların yalnızca yarısı otlatma için kullanılacak olup geri kalanı silaj veya saman olarak kullanılmak üzere hasat edilecektir. Bu dönemden sonra otlak olarak kullanılacak arazi sayısı artacaktır. Otlatma için kullanılan arazi sayısı, her zaman için, otların büyümesine bağlı olarak değişiklik gösterir.

Burada amaç ot boyunun otlatma öncesinde 10 ila 15 cm, otlatma sonrasında ise 6 cm civarında olmasını sağlamaktır. İneklerin arazi üzerindeki tüm otları yemesi gerekir. Otların büyümesi ineklerin yiyebileceğinden yüksek bir oranda seyrediyorsa kalan otlar kesim için bırakılmalıdır. Otlaklarda otlatmada sorun yaşamamak için sezon öncesinde dikkatli bir şekilde planlama yapılması gerekmekte olup otlatma sezonunda yönetimin yoğun bir şekilde devam etmesi de gereklidir.

Rasyonlu otlatma

Rasyonlu otlatma çok daha kısıtlayıcıdır. Bu örnekte 8 adet otlak arazi kurulmuş olup hareketli çitler yardımıyla ineklerin günde iki kere yeni bir bölüme geçmesine izin verilmiştir. Buradaki amaç otlayan hayvanlara yarım günlük otlamada (10-15 cm'den 6 cm'ye) yeterli ot vermektir. Bu sistem oldukça yoğun bir sistem olup yalnızca verimi yüksek olan inekler için kullanılmaktadır. Sistemin çok iyi şekilde hazırlanması ve ön bariyerlerin sık sık hareket ettirilmesi gerekir. Diğer taraftan bu sistemle üretilen otların kalitesi değişkenlik göstermez ve besleme yönetimi kolaydır.

Otlatmanın olmaması

Otlatmanın olmadığı sistemde inekler, her gün kesilip büyükbaş hayvan çiftliğine getirilen otlarla beslenir. Bu sistemde iş gücü yoğundur fakat taze ot gerektiği veya herhangi bir sebepten ötürü otlatmanın mümkün olmadığı durumlarda kullanılabilir. Otlatmanın olmadığı bu sistemde yemin kalitesi ve üretim arazisinin verimi de oldukça yüksek olabilir.

Birleşik yönetim

Mümkün olan durumlarda otlatma ve kesimin dönüşümlü olarak kullanıldığı birleşik yönetim uygulanması otlaklar için oldukça sağlıklı sonuçlar doğurur. İki tur otlatmanın ardından kesim yapılması otlatmaya uygun otların aynı seviyede olmasına ve kalitelerinin artmasına yardımcı olur. Aynı zamanda hayvanların sürekli otlatma sebebiyle parazitlere maruz kalması riski de azalır.